Hacia la interfaz indiscreta

Artigos

Nuevo curso, nuevo artículo en EMBED tratando de reflexionar sobre las interfaces en el cine, a partir de varios ejemplos del audiovisual español reciente, como “10.000 km” y “Open Windows”.

A veces nos da por enviarle a alguien un vídeo musical por Facebook. Ponemos en su muro una canción que tenga un significado común, más o menos explícito y, justo después de pegar el enlace, solemos darle de nuevo al play, para volver a escuchar la canción, pero esta vez sabiendo que ya es un sentimiento compartido, algo que ya no pertenece a nuestra intención sino al muro de alguien y que ese alguien estará dándole también a play en ese mismo instante. Y nos tomamos un rato recreándonos en ese momento especial.

Otras veces estamos enfadados con alguien que está a distancia (o no tanta) y tratamos de enviarle un email que le haga llegar a esa persona lo que sentimos, aunque sabemos que estamos en caliente. La forma de decirlo importará mucho, porque las palabras ahí se quedan y no sabemos en qué situación estará la otra persona cuando lo lea. Nos ponemos a escribir y entramos en una especie de catarsis en la que nos soltamos y empezamos a decir cosas incluso hirientes, hasta nos recreamos en ellas. Pero no somos capaces de darle a enviar. Borramos y escribimos otra vez. Lo que sale ya no es enfado sino autocompasión, y tampoco le damos a enviar, no se trata de humillarse tanto. Volvemos a borrar y al final escribimos algo breve y aséptico, que no muestre nuestro estado de vulnerabilidad pero que nos dé al menos lo único que en el fondo queremos: una respuesta, algo, lo que sea, para saber que la otra persona está ahí y tiene un pelín de su atención puesta en nosotros. En este proceso hacemos algo más que pensar, porque verbalizamos nuestros sentimientos y además los ordenamos poniéndolos por escrito. Es un ejercicio de comunicación fallido porque nadie lo llegará a ver, pero consigue salir de nuestro cerebro y tontear hasta el límite con la idea de que traspase la barrera del botón de “enviar”.

Ambos son ejemplos de situaciones emocionalmente complejas que no existían antes de internet ni generaban materialidad textual susceptible de ser reflejada en el cine. Las dos son secuencias de la película “10.000 km” (Carlos Marques-Marcet, 2014) que se acaba de estrenar en Filmin, y que nos da pie a observar cómo el audiovisual español reciente está contribuyendo a renovar el lenguaje cinematográfico tomando prestados códigos expresivos de las pantallas con las que convivimos diariamente en internet.

Continúa.

El cine está vivo

Traballos

Moito lle agradezo a Pablo Dávila o entusiasmo co que escribiu en Asimétrica sobre a distribución e promoción que estamos facendo coa película Encallados. Dubido que aínda sexa exemplo de nada, pero o certo é que estamos moi contentos co proceso, coa aprendizaxe e tamén cos resultados que pouco a pouco imos colleitando. Espero que co tempo este esforzo sexa útil para todos.

Señoras y señores: el cine está vivo. Se cierran salas, sí, pero las butacas han salido volando por las puertas de emergencia, nerviosas, atolondradas, han oído que hay lugares nuevos donde ofrecerse como sustento de las sensibles posaderas de los espectadores. Los cultos, los zafios, los nifú-nifá, cualquier persona que saque rendimiento a prestar atención a dos horas de ficción. Porque el cine, sea cual sea su temática, formato o soporte, nos interesa a todos y siempre lo hará.

¿De qué estoy hablando? De nuevas formas de conectar el cine con su público. En un panorama que rezuma decadencia y pésimos augurios, me dispongo a arrojar un rayito de luz, una bayeta de optimismo basado en hechos reales que seque un poco la frente de los desolados cineastas, cinéfilos y amantes de la cultura en general. Se apagan las luces, esto va a empezar:

 

Seguir lendo no artigo “Butacas nuevas”.

Taller online de micronarrativas audiovisuales en la UNIA

Obradoiros

Abierta la matrícula para el Taller online de micronarrativas audiovisuales que  EMBED.at/laboratorio ofrece en el Espacio-Red de Prácticas y Culturas Digitales de la UNIA el próximo otoño, cuya docencia compartiré Felipe G. Gil y Lucas Tello, de ZEMOS98.

El curso será completamente virtual y durará seis semanas, entre el 20 de octubre y el 30 de noviembre de este año. El precio de la matrícula es de 30 euros y en cómputo universitario serán 1,5 créditos. Toda la información al completo está en la web de la UNIA. Así explicamos en el folleto en qué consistirá el taller:

Encallados

Traballos

Moito dou a vara ultimamente con Encallados. Ten un motivo, claro. Tal como parece, son parte implicada. Non participei na creación nin na produción da película, pero quixen involucrarme na distribución para que non quedase nun caixón. Falando con Alfonso Zarauza das novas posibilidades de distribución e comunicación na rede, do que queremos facer con Screenly, do que aprendemos de Ignacio Vilar e do potencial que criamos que tiña a película, chamamos a Xoán Mariño de Mr. Misto e lanzámonos os tres á aventura de distribuír e promocionar un filme modesto e independente, rodado en galego e en branco e negro, de forma artesanal. Nesas andamos. Temos pouco que perder e moito que aprender polo camiño, que esperamos que sexa longo e proveitoso. Imos informando puntualmente do que pase con Encallados no seu Facebook, no seu Twitter e tamén na súa web, Encallados.com.

Aquí o videoclip coa canción e algunhas imaxes da película.

CanCasete

Traballos

Outro bonito proxecto no que andei metida nesta primavera tola foi CanCasete, unha encarga do Festival de Cans para recuperar a memoria musical da parroquia a partir das cintas que a xente garda na casa. Con ese concepto de partida xuntámonos Roi Guitián e María Lobo de Gingko e mais eu, coa inestimábel colaboración de Javi Campo, para facer unha curtametraxe documental que estreou no Torreiro de Cans o venres do festival e que esperamos poida ver a luz en breve. Acompañamos esa estrea dunha pinchada coas cintas dos veciños, que acometín eu sen medo subida a un chimpín, e cun Tumblr no que fomos colgando pequenos petiscos das historias, personaxes e músicas que atopamos en Cans.

 

 

 

#hacerwebdoc

Eventos

La compa Lucía Andújar me llamó hace un tiempo para ver si quería ayudarle a organizar un evento en Madrid para poner en contacto a la gente interesada en el documental interactivo y que compartiese experiencias prácticas, fuese con obras acabadas o con proyectos en marcha. El marco era el festival Documenta Madrid, que estaba interesado en acoger algún contenido sobre estas nuevas prácticas, junto a Intermediae, que nos facilitaron la comunicación y la producción del evento, con un fantástico espacio en el Matadero. Con el apoyo de EMBED y DOCMA y la colaboración del Lab de RTVE.es, nos pusimos a preparar el encuentro “Cómo se hace un webdoc?”. Para los amigos y tuiteros, #hacerwebdoc.

Carballo Interplay

Eventos,Traballos

Festival-Carballo-Interplay-2014

Foi un pracer enorme traballar neste festival levando a comunicación nas redes, cun equipo estupendo e extraordinariamente eficaz. E ademais moi divertido. O mundo das webseries, todo un descubrimento para min, que tiña bastante prexuízo. Porque se comprobou que hai moita paixón e unha gran comunidade detrás. Oxalá este sexa o primeiro de moitos. Longa vida ao Carballo Interplay.

Taller de documental web no MPXA

Obradoiros

É o terceiro ano que dou clase no Máster en Xestión e Produción Audiovisual que organiza Fundación Santiago Rey Fernández-Latorre e a Universidade da Coruña. Os dous primeiros anos dei un seminario dunha soa mañá para introducir o alumnado do máster nas narrativas dixitais de non ficción e no documental interactivo dende o punto de vista da produción executiva.

Deberon quedar con ganas de máis porque este curso chamáronme para facer un curso práctico de 20 horas, e aí estivemos a mediados de xaneiro, durante dúas semanas aprendendo a contar historias doutra maneira e a prototipalas usando a ferramenta Klynt. Fixemos dúas prácticas sobre historias que tiñan que ver coa cidade: unha sobre as hortas urbanas da Coruña, e outra sobre o universo de patrimonio e memorias persoais que garda a praza de María Pita.

O pase de diapositivas require JavaScript.

Foi un pracer traballar con todos os participantes do máster, unha xente moi espabilada e traballadora. Con algúns seguimos falando despois do curso sobre posibilidades para seguir o camiño de contar historias na web e levantar proxectos deste tipo nun momento no que non é nada doado conseguir financiamento. As canles tradicionais aínda non atenden a este tipo de produtos e as novas aínda non acaban de xerar recursos que permitan abordar proxectos de webdoc de forma profesional. Pero irán aparecendo.

Screenly

Traballos

El pasado 31 de octubre presentamos en Barcelona, en el marco del festival In-Edit, el proyecto Screenly, una plataforma de distribución de cine en salas bajo demanda. Es un concepto novedoso en España aunque ya se está poniendo en marcha en otros países con experiencias como Tugg (Estados Unidos) o WeWantCinema (Holanda). Lo que dimos a conocer fue el arranque del proyecto, que verá la luz a mediados de 2014 con una fase piloto en Barcelona y luego se extenderá por el resto del territorio estatal. La plataforma web la desarrollará A Navalla Suíza en Santiago de Compostela.

screenlypresentacion1

Marc Prades y Alberto Tognazzi explican el funcionamiento de Screenly en el In-Edit Fast Forward, el 31 de octubre en la Sala Apolo.